متن اهنگ تومور از مهراب

يه روز ميايي كه ديگه خيلي ديره روي تخت اسم مهرابو نوشتن بالاي تخت وايميستي و دستامو ميگيري در گوشم ميگي كجا ميري عشقم دلت چجوري مي اومد توي هر جمعي بودي ميگفتي فلاني به من نميخوره امروز جواب ازماشيو ديدم خبر داري تو سر عشقت توموره نشد نشد كه بشه خيلي وقتام خيلي چيزام خب نميشه بعضي وقت ها ادما ميشكنه دلاشون دقيقا شبيه سنگ توي شيشه گفته بودم بهت ولي كو گوش شنوا ريه هامو خالي كردن الوده شد هوا خداحافظ اخرين اميد زير خاك خداحافظ رو همه درداي من دوا برگرد به خونه برگرد به دلم مريضه حالم كم مونده برم برگرد به رويام برگرد به خوابم چشامو ميبندم تا ابد ميخوابم خداحافظ خونه خداحافظ عشقم خداحافظ موضوع شب نوشتم خداحافظ مامان خداحافظ بابا خداحافظ دوردونه ي خدا چي ميگيري واسش چي ميگيره واست بگذر ازم برو با خيال راحت چي ميپوشي واسش چي ميپوشه واست وعده ي ما بمونه روز قيامت خنده هامو دوست داشت ديگه نميخندم گريه هامو دوست داشت گريه نميكنم بغض هامو دوست داشت بغض نميكنم نفرين به عشقت نفرين به خودم امشب شب وداعه عشق من خداحافظ نه دلش موندني بود گفته بود فال حافظ حلقمم دستت بمونه واسه يادگاري درد با گريه تيغ و رو رگات بذاري نترس خاطراتمونو با خودم اوردم ديگه هيچي تورو مثل من عذاب نميده ديگه هيشكي مثل من واسه تو غيرتي نميشه اين دل ِ پاره پاره چه روزهايي كشيده ديگه نيستم كه بهت خيانت بكنم ديگه نيستم كه واست لالايي بخونم ديگه نيستم كه واست غيرتي بشم و ديگه نيستم بهت بگم دوردونه ي خودم ديگه نيستم موهاتو شونه بكشم و ديگه نيستم كه سرت دعوا بكنم و دلم انقدر صافه كه اصلا كينه نميگيره چقدر ضربه خوردي مهراب مادرت بميره ♪♫♪ ديگه عصبي نميشم غيرتي نميشم خاطرات خوبمونو دود نميكنم ديگه جايي يه وقت دعوا بشه سرت رد نميدم صورتشو كبود نميكنم ديگه هيچوقت يه جا عكساتو ببينم از سر بغض گريه نميكنم ديگه حتي برسه خبري هم ازت زير لب نميگم لعنت به خودم ديگه سردرد ميگيرم قرص نميخورم ديگه واست اون ادم سابق نميشم ديگه هر كسي از گند كاري هات بگه سرمو ميندازم پايين ميمالم به ريشم خداحافظي هات مال من سلامت مال اون عشق دو اتيشتو اون مرامت مال اون دل تنگي واسه من سردرد واسه من چرا پرده هاي عفافتو وا كردي جلو اون گريه هامو نديد بلند بلند خنديد يه عمر نگاش كردم چشامو ديد ترسيد لقمه ي شغالي چشم اهوي من خداحافظ باعث درد زانوي من اون واسه ي تو ميخوند شعرشو من نوشتم خواستم حرف در نيارن رمان نوشتم انقدر لاعلاج بود دردم مادرمم فهميد دكتر بنده خدا تومورو ديد ترسيد يه بودن يه نبودن يه خوندن يه نخوندن ميگن افتاب رفت وقتي مهتاب طلوع كرد داداش بهت گفته بودم كه هواشو داشته باش ظرفيت از عقب تكميل بود از جلو فرو كرد يه جوري ازت ضربه خوردم كه چند سال و چند ماهه هيچي نخوردم تيغا رو خون كردم خوب ميدونم با پنبه سر ميبري با پنبه رگامو ميبرم..